Παρασκευή 27 Ιουλίου 2012

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής 29 Ιουλίου 2012 (Η´ Ματθαίου)

Το Αποστολικό Ανάγνωσμα

Α´ Κορ. α´ 10-17
δελφοί, παρακαλ μς δι το νόματος το Κυρίου μν ᾿Ιησο Χριστο, να τ ατ λέγητε πάντες, κα μ ͺᾖ ν μν σχίσματα, τε δ κατηρτισμένοι ν τ ατ νο κα ν τ ατ γνώμ. ᾿Εδηλώθη γάρ μοι περ μν, δελφοί μου, π τν Χλόης τι ριδες ν μν εσι.

Λέγω δ τοτο, τι καστος μν λέγει· ᾿Εγ μέν εμι Παύλου, γ δ ᾿Απολλώ, γ δ Κηφ, γ δ Χριστο. Μεμέρισται Χριστός; Μ Παλος σταυρώθη πρ μν; Η ες τ νομα Παύλου βαπτίσθητε; Εχαριστ τ Θε τι οδένα μν βάπτισα ε μ Κρίσπον κα Γάϊον, να μή τις επ τι ες τ μν νομα βάπτισα. ᾿Εβάπτισα δ κα τν Στεφαν οκον· λοιπν οκ οδα ε τινα λλον βάπτισα. Ο γρ πέστειλέ με Χριστς βαπτίζειν, λλ᾿ εαγγελίζεσθαι, οκ ν σοφί λόγου, να μ κενωθ σταυρς το Χριστο.
πόδοση στή νεοελληνική

Aδελφοί, σς ζητ, στ νομα το Κυρίου μας ᾿Ιησο Χριστο, ν εστε λοι σύμφωνοι μεταξύ σας κα ν μν πάρχουν νάμεσά σας διαιρέσεις, λλ ν εστε νωμένοι, μ μία σκέψη κα μ να φρόνημα. Ατ τ γράφω, δελφοί μου, γιατ μ πληροφόρησαν γι σς νθρωποι τς Χλόης τι ρχεστε σ προστριβς μεταξύ σας. Θέλω ν π τι καθένας σας λέει κάτι διαφορετικό. Ο νας λέει· «᾿Εγ εμαι το Παύλου», λλος· «᾿Εγ εμαι το ᾿Απολλώ», νας λλος· «᾿Εγ εμαι το Κηφ» κα κάποιος λλος· «᾿Εγ εμαι το Χριστο». Διαμοιράστηκε, λοιπόν, Χριστός; Μήπως εναι Παλος πο πέθανε πάνω στν σταυρ γι ν σς σώσει; Η μήπως στ νομα το Παύλου χετε βαφτιστε; Εχαριστ τν Θε πο δν βάφτισα κανένα σας κτς π τν Κρίσπο κα τν Γάϊο. Ετσι δν μπορε ν πε κανες πς τν βάφτισα στ δικό μου νομα. Ναί, βέβαια, βάφτισα κα τν οκογένεια το Στεφαν. ᾿Εκτς π’ ατούς, μως, δν θυμμαι ν βάφτισα κανέναν λλο. Η ποστολ πο μο ρισε Χριστς δν ταν ν βαφτίζω, λλ ν κηρύττω τ εαγγέλιο, χωρς σοφ κα περίτεχνα λόγια, στε θάνατος το ᾿Ιησο Χριστο στν σταυρ ν μ χάσει τ περιεχόμενό του.


Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα
Μτθ. ιδ´ 14-22


Τ καιρ κείν, εδεν ᾿Ιησος πολν χλον, κα σπλαγχνίσθη π᾿ ατος κα θεράπευσε τος ρρώστους ατν. ᾿Οψίας δ γενομένης
προσλθον ατ ο μαθητα ατο λέγοντες· Ερημός στιν τόπος κα ρα δη παρλθεν· πόλυσον τος -χλους, να πελθόντες ες τς κώμας γοράσωσιν αυτος βρώματα. Ο δ ᾿Ιησος επεν ατος· Ο χρείαν χουσιν πελθεν· δότε ατος μες φαγεν. Ο δ λέγουσιν ατ· Οκ χομεν δε ε μ πέντε ρτους κα δύο χθύας. Ο δ επε· Φέρετέ μοι ατος δε. Κα κελεύσας τος χλους νακλιθναι π τος χόρτους, λαβν τος πέντε ρτους κα τος δύο χθύας, ναβλέψας ες τν ορανν ελόγησε, κα κλάσας δωκε τος μαθητας τος ρτους, ο δ μαθητα τος χλοις. Κα φαγον πάντες κα χορτάσθησαν, κα ραν τ περισσεον τν κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις. Ο δ σθίοντες σαν νδρες σε πεντακισχίλιοι χωρς γυναικν κα παιδίων. Κα εθέως νάγκασεν ᾿Ιησος τος μαθητς ατο μβναι ες τ πλοον κα προάγειν ατν ες τ πέραν, ως ο πολύσ τος χλους.
πόδοση στή νεοελληνική
Eκενο τν καιρό, ᾿Ιησος εδε πολν κόσμο κα τος σπλαχνίστηκε, κα γιάτρεψε τος ρρώστους των.Οταν πεσε τ δειλινό, τν πλησίασαν ο μαθητές του κα το επαν· «Ο τόπος εναι ρημικός, κα ρα πι περασμένη. Διξε τν κόσμο ν πνε στ χωρι γι ν᾿ γοράσουν φαγητ ν φνε». Ο ᾿Ιησος μως τος επε· «Δν πάρχει λόγος ν φύγουν, δστε τους σες ν φνε». «Δν χουμε δ παρ πέντε ψωμι κα δύο ψάρια», το παντον. «Φέρτε μο τα δ», τος λέει. Κι φο πρόσταξε τν κόσμο ν καθίσει γι φαγητ πάνω στ χορτάρι, πρε τ πέντε ψωμι κα τ δύο ψάρια, στρεψε τ βλέμμα του στν ορανό, τ ελόγησε, κοψε τ ψωμι σ κομμάτια κα τ δωσε στος μαθητές, κα ο μαθητς στ πλθος. Εφαγαν λοι κα χόρτασαν. Κα μάζεψαν τ περισσεύματα π τ κομμάτια, δώδεκα κοφίνια γεμτα. Ατο πο φαγαν ταν περίπου πέντε χιλιάδες ντρες, χωρς τς γυνακες κα τ παιδιά. ᾿Αμέσως στερα ᾿Ιησος ποχρέωσε τος μαθητές του ν μπον στ καΐκι κα ν πνε ν τν περιμένουν στν πέναντι χθη, σότου ατς διαλύσει τ πλήθη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...