Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014

Μέγας Αντώνιος: Ἀν θέλεις, εἰσαι δούλος των παθῶν, ἀν πάλι θέλεις, εἰσαι ἐλεύθερος απ' αυτά!


μαρτήματα  δέν  εναι  σα  γίνονται  κατ  φύση, λλ  πονηρ  εναι  κεινα  πο  γίνονται  π  τήν  προαίρεση  το  νθρώπου.
Π.χ.  δέν  εναι  μαρτία  τ  ν  τρώει    νθρωπος, λλ  τ  ν  μήν  τρώει  μ  εχαριστία, κοσμιότητα  κα  γκράτεια  στε  ν  κρατα  τ  σωμα  το  στ  ζω  χωρίς  κανένα  πονηρ  πολογισμό.
Οτε  τ  ν  βλέπεις  θωα  εναι  μαρτία, λλ  τ  ν  βλέπεις  μ  φθόνο, περηφάνεια  κα  πληστία. 

πισης  τ  ν  μήν  κους  πομονετικά, λλ  μ  ργ  κα  θυμό, τ  ν  μήν  καθοδηγεις  τ  γλώσσα  σο  σ  εχαριστία  πρός  τ  Θε  κα  προσευχή, λλ  ν  κατηγορεις  τούς  λλους, κα  τ  ν  μήν  πασχολεις  τ  χέρια  σο  στήν  λεημοσύνη, λλ  σ  φόνους  κα  ρπαγές. 
τσι  κάθε  μέλος  το  σώματος  μαρτάνει  μ  τ  ν  ργάζεται  παρ  τ  θέλημα  το  Θεου  κα  μ  τ  θέληση  το  νθρώπου  τ  πονηρά.
ν  θέλεις, εσαι  δουλος  των  παθν, ν  θέλεις, εσαι  λεύθερος  κα  δέν  θ  ποκύψεις  στ  πάθη. Γιατ    Θεός  σ  κανε  ατεξούσιο. Κα  ποιος  νικα  τ  πάθη  της  σάρκας  στεφανώνεται  μ  τήν  φθαρσία.  ν  δέν  πηρχαν  τ  πάθη, δέν  θ  πηρχαν  ρετές, οτε  στεφάνια  πο  χαρίζονται  π  τ  Θε  στούς  ξιους.
κεινοι  πο  δέν  βλέπουν  τ  συμφέρον  τους  ν  κα  γνωρίζουν  τ  γαθό, χουν  τυφλ  τήν  ψυχ  τους  κα  χει  πωρωθει    διακριτικ  δύναμή  τους. Ατούς  δέν  πρέπει  ν  τούς  προσέχομε, γι  ν  μήν  πέσομε  κ  μεις  στ  πάθη  τους  π  προνοησία  μας, σάν  τυφλοί.
ναντίον  κείνων  πο  μαρτάνουν  δέν  πρέπει  ν  θυμώνομε  κα  ν  κόμη  διαπράττουν  γκλήματα  ξια  τιμωρίας. Γι  χάρη  το  διου  το  δικαίου  μως  πρέπει  ν  παναφέρομε  σους  σφάλλουν  κα  ν  τούς  τιμωρουμε  ν  τύχει, ετε  μόνοι  μας  ετε  μέσω  λλων, λλ  δέν  πρέπει  ν  ργιζόμαστε, γιατ    ργ  νεργει  συμφωνα  μ  τ  πάθος, δέν  κρίνει  σωστ  κα  δ  βλέπει  τ  δίκαιο. Γ΄ ατ  οτε  κ  κείνους  πο  δείχνουν  περβολικ  εσπλαχνία  πρός  σους  σφάλλουν  πρέπει  ν  τούς  παραδεχόμαστε, λλ  ο  κακο  πρέπει  ν  τιμωρουνται  γι  τ  καλ  κα  τ  δικαιοσύνη  κα  χι  συμφωνα  μ  τ  πάθος  μας  της  ργς.
Μόνο  ,τι  ποκτα    ψυχ  εναι  σίγουρο  κα  ναφαίρετο. Κα  ατ  εναι    νάρετη  κα  ρεστ  στ  Θε  ζω  κα    γνώση  κα  τ  καλ  ργα.  νω    πλουτος  εναι  τυφλός  δηγός  κα  νόητος  σύμβουλος, δηγει  στήν  πώλεια  τήν  ναίσθητη  ψυχ  το  κεινος  πο  μεταχειρίζεται  τόν  πλουτο  μ  κακ  κα  φιλήδονο  τρόπο.
Πρέπει  οι  νθρωποι    τίποτε  τ  περιττ  ν  μήν  ποκτον,   ν  χουν, ν  γνωρίζουν  μ  βεβαιότητα  τι  λα  τ  πράγματα  της  ζωης  ατης  εναι  π  τ  φύση  τους  φθαρτ  κα  εκολα  φαιρουνται  κα  πετιουνται  κα  κομματιάζονται.  πομένως  δέν  πρέπει  ν  θλίβονται  μ  σα  συμβαίνουν.
Ν  μήν  κολουθουμε  τήν  νάρετη  κα  θεάρεστη  διαγωγ  γι  ν  μας  παινέσουν  ο  νθρωποι, λλ  γι  τ  σωτηρία  της  ψυχης  ς  προτιμήσομε  τήν  νάρετη  ζωή. Γιατ  κάθε  μέρα    θάνατος  εναι  μπροστ  στ  μάτια  μας  κα  τ  νθρώπινα  εναι  βέβαια  κα  σκοτεινά.

 Μέγας Αντώνιος
από το βιβλίο: Μικρή Φιλοκαλία
εκδ. Αποστολική Διακονία

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...